تعریف و بررسی ژئوتوریسم

ژئوتوریسم چیست؟
واژه ی ژئوتوریسم از دو بخش " ژئو " که اشاره به جاذبه‌های زمین شناسی، ژئومورفولوژی و میراث معدن‌کاری دارد و " توریسم " به معنای گردشگری تشکیل شده‌است و به طور کلی با جاذبه های طبیعت بی جان سروکار دارد. این نوع گردشگری را با عنوان زمین گردشگری نیز می شناسند.
بیشتر مخاطبان ژئوتوریسم متخصصان و کارشناسان زمین شناسی و ژئومورفولوژی می باشند اما در برخی موارد گردشگران علاقه مند به طبیعت نیز در این نوع سفرها شرکت می کنند. در جریان فعالیت‌های زمین‌گردشگری، فرد تنها به تماشای پدیده های طبیعی نمی پردازد بلکه با مبانی پیدایش آنها نیز آشنا شده و اهمیت وجودی آنها را نیز بررسی می کند.
تام هوز از انگلستان نخستین تعریف علمی از ژئوتوریسم را در سال 1995 به این صورت ارائه داد:
ژئوتوریسم ارائه ی امکانات خدماتی و تفسیری به منظور قادر ساختن گردشگران به کسب دانش و درک زمین شناسی و ژئومورفولوژی (با مشارکت آنها در توسعه ی علوم زمین)، فراتر از درک صرفاً زیبایی های محض یک مکان است.
ژئوتوریسم راهی برای توسعه پایدار:
توسعه پایدار بر سه اصل پایداری بوم شناختی، پایداری اجتماعی – فرهنگی و پایداری اقتصادی استوار است. پایداری بوم شناختی ساز گار بودن توسعه با حفظ فرایندهای اساسی زیست محیطی، تنوع و گونه‌های زیستی را تضمین می کند.  پایداری اجتماعی – فرهنگی سازگاری توسعه با فرهنگ و ارزش‌های مردمی و هویت جامعه را مورد بررسی قرار می دهد و پایداری اقتصادی توسعه کارآمد اقتصادی را مطالعه می کند تا منابع برای آیندگان نیز باقی بمانند.
گردشگری از عوامل اصلی توسعه پایدار در سطوح اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی می باشد. ژئوتوریسم به عنوان یکی از زیر مجموعه گردشگری پایدار  محسوب می گردد و هدف آن حفظ منابع گردشگری در مقاصد است.
 
ژئو پارک ها| مقاصد ژئوتوریسم:
یکی از مهم ترین مقاصد ژئوتوریستی، ژئوپارک ها هستند. ژئوپارک منطقه‌ای را شامل می شود که چندین پدیده بارز زمین‌شناسی در آن قرار دارد و میراث زمین شناختی آن ناحیه، با مدیریتی دقیق و مستمر،حفظ و نگهداری می‌شود. این محدوده باید بتواند در توسعه اقتصادی جوامع پیرامون خود نقش مؤثری ایفا نماید. در برخی ژئوپارک ها علاوه بر پدیده‌های زمین‌شناسی تعدادی از آثار تاریخی، بوم‌شناسی، باستان‌شناسی و میراث فرهنگی نیز دیده می شود.